De legende van de puntige klompen van Bethmale

Deze schoenen zijn een echte eyecatcher in ons museum. De vreemde puntige neuzen roepen vragen op. Waarom hebben ze deze vorm? Waarom zijn de punten zo belachelijk groot? En de belangrijkste: Wat is het verhaal achter deze schoenen? Ik ga je de legende vertellen van de puntige klompen van Bethmale.

rond het jaar 1000 waren de Moren de Pyreneeën (een bergketen tussen Spanje en Frankrijk) binnengevallen, en in het bijzonder de Bethmale-vallei. De vallei werd gedomineerd door de Moren. En ze konden alle rijkdom afpakken

Het hoofd van de Moren heette Boabdil, net als de laatste koning van Granada, van wie hij de verre ouder was. Zijn zoon, die ook Boabdil heette, zag eruit als een waterdruppel, met zijn zwarte ogen en zijn donkere huid. Hij bracht zijn tijd door met dwalen door de frisse weiden in de schaduw van de hazelaars, of rustig zittend aan de oever van een beekje. De zoon van het opperhoofd werd verliefd op het mooiste meisje van de vallei. Ze heette "Esclarlys", wat "geverfde lelie op een achtergrond van licht" betekent. Esclarlys was al verloofd met de herdersjager "Darnert". Deze laatste had zich met zijn metgezellen in de bergen verschanst om wraak te organiseren.

Daarboven, in de diepe bossen, vlakbij de bevroren vijvers en duizelingwekkende afgronden, trainden ze in de strijd, sneden pijl en boog en volgden beren en geiten.
Maar ze besteedden ook veel tijd aan het nauwkeurig onderzoeken van wat er in de vallei gebeurde.

Het mooie meisje aarzelde niet. Ze liet zich leiden door Boabdils zachte stem, lome gebaren en eindeloze mijmeringen. Ze gaf er de voorkeur aan boven het rotsachtige en abrupte gepraat van de bergjongen. Het duurde niet lang voordat hij werd gewaarschuwd voor het verraad van zijn verloofde. Hij gaf geen blijk van zijn gevoelens, maar men zag hem vaker terwijl hij de berg overstak, hout droeg en de blokken roerde.

Op een ochtend ontdekte Darnert een walnoot die door de storm was ontworteld. De taps toelopende wortels van de boom leken door de wolken te willen krabben. Hij begon ze te zien en ging ze wassen in de stroom.

Toen besloot hij van dit stuk hout een goed paar schoenen te maken. Zittend op een platte steen die uitkeek over de vallei en vanwaar het uitzicht zich uitstrekte tot alle dorpen, groef hij de wortel, poetste, hakte en maakte hoeven waarvan het uiteinde als een naald tot aan de knieën reikte.

Enige tijd later verzamelden alle herders, gekleed in schapenhuiden, berenhuiden of wolven, zich in de berg en stormden vervolgens als lawines de vallei in. Ze waren gewapend met bogen, pijlen, speren en zwaarden.

De Moren verrasten, probeerden te vluchten, maar de herders lieten hen niet de mogelijkheid. Er werd hevig gevochten tussen rotsen en boomstammen in de straten van het dorp. Het bloed stroomde naar de torrent. Maar twijfel was niet langer toegestaan, de herders wonnen.

De volgende dag marcheerden de overwinnaars door de straten van Ayet. Bij hun hoofd kwam de ex-verloofde naar voren, zijn gezicht hoog en zijn borst opgezwollen. Iedereen verzamelde een kreet van verbazing toen ze hem zagen. Op elk punt van zijn klompen zat een hart: dat van Boabdil aan de rechterkant, en het hart van zijn ontrouwe vrouw aan de punt van zijn linkerklomp.

Sinds die tijd biedt de verloofde zijn verloofde op kerstavond een paar langhoevige klompen aan, gekleed in leer en rijkelijk versierd met gouden punten die een hart tekenen (op de bovenkant van de klomp). Hij biedt ook een rode spindel aan, gemaakt met al zijn liefde - hoe langer de punten zijn, hoe groter de liefde is. In ruil daarvoor biedt de bruid hem een ​​wollen breisel geborduurd met fluweel en een tas vol linten.